Zaman su gibi akar derler ya gerçekten de öyle. Daha geçen yılki 1 Mayıs mitingi, yaptığımız hazırlıklar dün gibiyken bu seneki 1 Mayıs’ı geride bıraktık. Geçtiğimiz günlerde ailem ve birkaç akrabamla birlikte bir araya geldik. Konu UİD-DER’e ve 1 Mayıs’a geldi. İçlerinde 1 Mayıs’ın ne olduğunu hiç bilmeyenler vardı. Ben biraz anlattıktan sonra Dayanışma TV’deki 1 Mayıs videosunu açtım ve hep birlikte izledik.

Daha önce etkinliklerimize ve 1 Mayıs’a katılmış olan ailem ve bazı akrabalarımız UİD-DER’i tanımayan, bilmeyen akrabalarımıza anlatmaya başladılar. O kadar içten bir şekilde anlatıyorlardı ki ben sustum ve onları dinlemeye koyuldum. UİD-DER’in yaptığı çalışmalarla, tarzıyla, disipliniyle kendilerine nasıl güven verdiğini anlatıyorlardı. İşçi olan akrabamız da hayret ve dikkatle onları dinledi ve bir sonraki 1 Mayıs’a ve etkinliklere katılmayı çok istediğini söyledi duydukları karşısında.

Yine yaşadığımız bir olay üzerinden UİD-DER’i bilen başka bir akrabamızın yaklaşımı da yıllar içindeki değişime ışık tutuyor. Kuzenimin ailesi her yıl köye gider ve her defasında haber verirler, gitmeden önce vedalaşırlardı. Bu kez haber vermeden gitmişler. Haliyle kuzenim de arayıp sormuş neden bu şekilde olduğunu. Aldığı cevap ise “1 Mayıs yaklaştı siz şimdi yoğun bir hazırlık içerisindesinizdir. Meşgul etmek istemedik” olmuş. Oysa yıllar önce önyargıyla yaklaşıyorlardı. Şimdiyse UİD-DER’i tanıma, tarzını yakından görme şansı buldukları için saygı duyuyor ve sahipleniyorlar. Gittikleri her yerde de dost meclislerinde anlatıyorlar, anlatmaya da devam edecekler.